Całe pokolenia przyzwalają
na "robienie się w konia"
dryfują na biegunach
różnią się od siebie myślą
jedni prawa odnoga
inni lewa - dla prawej
opozycja
I bujają się
już wpólnie
a na nich rozkołysana
nadzieja chwiejna
jeszcze młoda
bezpiecznie w siodle
usadzona obsraną
pupcią swoją
nie zna nawet Gombrowicza
i durnowato cieszy się,
że teń kuń pod nią -
- to prawdziwy!
myli niewinne bujanie się w miejscu
z prędkością rzeczywistego galopu
I tak ją koń drewniany -
- dziedzictwo całych pokoleń
robi w konia
dla kolejnych
młodych pociesznych
szczerbatych nadziei.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz